Dr hab. n. med. Irena Walecka – Co wywołuje łuszczycę?
Łuszczyca jest przewlekłą, niewyleczalną jak do tej pory chorobą autoimmunologiczną. Ma tendencję do samoistnego ustępowania i nawrotów. Zapalny charakter łuszczycy ma wpływ na związek choroby z zaburzeniami metabolicznymi jak otyłość, cukrzyca, choroby sercowo-naczyniowe, dyslipidemią i inne.
Błędnie funkcjonujący układ odpornościowy powoduje znacznie szybsze namnażanie się komórek – ok. 3-4 dni (u ludzi zdrowych ok. 28 dni).
Na łuszczycę choruje według statystyk od 0,6 do 4,8% ludzi na świecie w zależności od regionu.
Łuszczyca przebiega indywidualnie i indywidualnie powinno się dobierać terapię. Często zanim zostanie dobrane właściwa metoda, osoba chorująca na łuszczycę musi zastosować 3 lub 4 środki lecznicze i bardzo ważne jest żeby się nie poddawać w poszukiwaniu tego optymalnego. Podstawową cechą jest wykwit w formie grudki, która powiększa się tworząc srebrzystą blaszkę łuszczycową. Wyróżniono wiele postaci łuszczycy – plackowata (inaczej zwyczajna lub pospolita), krostkowa, krostkowa uogólniona (von Zumbusha), kropelkowata, odwrócona, dłoni i stóp, owłosionej skóry głowy, wysiękowa, erytrodermia łuszczycowa.
Najczęstsze lokalizacje – na skórze głowy, na łokciach, kolanach, w okolicy lędźwiowo-krzyżowej, dłoniach i stopach.
Według stopni nasilenia wyróżniamy trzy stopnie: